Jak każda moda, także ta na szlachetny błysk na zębach przychodzi i odchodzi. Choć popularność złotych zębów z roku na rok generalnie maleje, co jakiś czas pojawiają się jednak takie wynalazki jak np. złote nakładki na zęby (tzw. grillz). Kontrowersyjna ozdoba, rozpowszechniona wśród amerykańskich raperów w latach 80-tych, obecnie znów zyskuje zwolenników. I choć wiele osób patrzy dziś na to z politowaniem, zwyczaj świecenia złotymi zębami sięga setki lat wstecz…
Złoto od wieków używane było jako ozdoba, ale także doskonały materiał dentystyczny. Kruszec ten jest dobrze tolerowany przez organizm, łatwo się formuje, nie ulega korozji pod wpływem śliny i jest wystarczająco mocny, by wytrzymać nacisk szczęki przez wiele lat.
Złote zęby, przymocowane drucikiem, można odnaleźć w czaszkach Greków, Fenicjan, Etrusków i Rzymian. Aztekowie dla ozdoby wiercili w zębach otwory i zalewali je złotem. Ponieważ opływanie w kruszec zawsze stanowiło symbol statusu, złotymi zębami szczycił się podobno także król Ludwik XV.
W czasie II Wojny Światowej w obozach zagłady pracowały specjalne zespoły do zadań specjalnych – odzyskiwania złotych zębów ze zwłok zamordowanych więźniów. Wyrwane tuż przed kremacją, zęby trafiały następnie do Reichsbanku, gdzie przetapiano je na monety. W ten sposób ślad po ofiarach ginął.
O popularności złotych zębów w tamtych czasach świadczą statystyki: w 1940 roku mogło się nimi poszczycić aż 76 proc. Amerykanów i 56 proc Amerykanek. Jeszcze w latach 70-tych roczne zużycie złota przez stomatologów na świecie sięgało nawet 100 ton! Dla porównania, w zeszłym roku były to już „tylko” 34 tony.
W powojennym świecie największą popularnością złote zęby cieszyły się w krajach Związku Radzieckiego, gdzie stanowiły doskonałe wypełniacze do zepsutych zgryzów. Jednak ozdobione złotą koroną implanty często wstawiane były także w miejsce zdrowych zębów, bo panowało przekonanie, że człowiek o złotych zębach budzi większy respekt.
Dziś człowiek o złotych zębach utożsamiany jest raczej ze światem przestępczym i nowo-bogactwem, ale kto wie, co przyniesie jutro. W końcu w razie kryzysu, dobrze mieć złoto zawsze pod ręką…
MW