Przejdź do treści

Historia: Kto Nienawidził Złota?

Od czasu odkrycia złota, człowiek jest nim zauroczony i towarzyszy ono wszystkim etapom życia, a z co bogatszymi wędruje nawet do grobu.

I choć większość z nas uwielbia szlachetny kruszec, w historii nie brakuje postaci, które ze złotem walczyły. Gardzili nim głównie ci, którzy nad dobra materialne przedkładali życie duchowe, moralizatorzy, oraz ci, którzy najzwyczajniej zazdrościli majątku innym.

Przepisy skierowane przeciwko złotu powstawały w krajach, które nie posiadały własnych zasobów lub chciały zatrzymać posiadany kruszec u siebie.

Po wprowadzeniu przez Likurga – twórcy ustroju Sparty – zakazu posiadania złota i wyrobów jubilerskich, w kraju zaprzestano handlu wyrobami ze złota. Sparta, żyjąca w gospodarczej izolacji, prawie nie dysponowała złotym kruszcem, więc nie chciała, by poza jej granice nie wyjechał ani gram złota.

Podczas drugiej wojny punickiej, toczonej w latach 218-201 p.n.e. między Kartaginą i Rzymem, republika cierpiała na brak kruszcu. Przyjęto zatem prawo zakazujące Rzymiankom noszenia złotej biżuterii ważącej więcej niż pół uncji. W ten sposób państwo chciało wykorzystać dla swoich potrzeb wszelkie dostępne zasoby metalu.

Dwadzieścia lat później obywatele rozkwitającego państwa protestowali przeciwko wciąż podtrzymywanemu zakazowi, domagając się swobody noszenia złota. Przywrócono je, kiedy Rzym wszedł w posiadanie kopalni złota na Półwyspie Iberyjskim.

Gdy rzymskie uwielbienie dla złota nadszarpnęło narodowe rezerwy, ponownie próbowano powstrzymać jego odpływ z terytorium cesarstwa. Cyceron zakazał wywozu metalu z Włoch, a Wespazjan – do Indii. U schyłku cesarstwa obowiązywał zakaz eksportu złota do wszystkich krajów barbarzyńskich.

W średniowieczu również zdarzało się, że książęta zabraniali posiadania złota obywatelom i je konfiskowali. Król Filip Piękny pozwalał na posiadanie złotej zastawy wyłącznie osobom o rocznych dochodach powyżej sześciu tysięcy liwrów i określał maksymalną wagę złotych klejnotów, które mogli posiadać poddani.

W Anglii złota zastawa stołowa obciążona była podatkiem, a w Wenecji zabraniano złocenia gondoli. We Francji z kolei wprowadzono płatne znakowanie wyrobów ze srebra i złota, poświadczające autentyczność kruszcu. W Szwecji opodatkowano nawet złocone szpady.

Czytaj także:  Poznaj Sekrety Największej Waluty Świata!

Wszystko to prowadzić miało do uprzywilejowania złota, powstrzymania ludności przed jego trwonieniem i zatrzymania jak największej ilości kruszcu w państwowym skarbcu.